Wat duurde het lang.
15 weken weten dat je er bent en dat je ons nieuwe puppekindje wordt, maar je niet mee mogen nemen naar huis.
15 weken lang uitkijken naar een fotootje, om te kunnen zien hoe het gaat en hoe groot en mooi je wordt.
Vier keer hebben we je opgezocht in België, 5,5 uur heen en 5,5 uur weer terug. Dus verblijf in een B&B huisje vlak bij de fokker in Lessen. Drie keer mocht je een middagje mee en hebben we met volle teugen van je kunnen genieten en konden jij en Juula een beetje aan elkaar wennen. En jij aan ons óók natuurlijk.
En gisteren zijn we dan eindelijk terug gekomen van ons vierde bezoek. Met een timide meisje in de auto er bij. Alles anders, alles nieuw, een hele grote wereld om te ontdekken. Eén keertje maar overgegeven en verder heel veel geslapen in de auto. Heel knap. De stopjes onderweg waren wel spannend, met gekke geuren en geluiden overal. Maar veilig tegen mijn benen of die van René en soms voorzichtig steun zoekend bij Juula, heb je lekker rond zitten kijken en het allemaal in je op genomen.
En thuis gekomen wist je al snel dat dit je nieuwe thuis was. Alles werd uitgebreid geïnspecteerd, bekeken, besnuffeld en natuurlijk ook even in het bekkie gepakt om te proeven en in te bijten.
's Avonds lekker op de bank tussen ons in liggen slapen en daarna (voor jou dagritme tot nu toe) heel laat naar bed. Al gauw viel je diep in slaap. Om een uur of 7 even buiten een plas gedaan en daarna snel weer naar bed. Daar mocht je ook nog een klein uurtje op het voeteneind liggen, waar je nog even heerlijk door kon slapen.
